Miramongo anfiteatro edo teatroa eraikuntza ezezagun bezain bitxia da. XX. mende bukaeran altxatu zuten eta noizean behin musika emanaldiak egiten dituzte, azkenekoa Dantz festibalean. Zergatik ez da gehiago erabiltzen?

Denboran zehar bidaia egin dezagun. Greziako arkitektura klasikoaren maisulana den Epidauro antzokira ailegatu gara, 300 metro inguruko bidezidor bat baliatuz. Antzokia, K.a. 330ean hasi ziren eraikitzen eta bere egilea Polikleto Gaztea da. Hasieran, 6.000 pertsona sartzen ziren bertan, baina eraberritze lanak amaitu gabe zeuden orduan eta 12.000 lagunentzako lekua izan zuen. Panheleniar Jokoak lau urtean behin egiten ziren Antzinako Grezian eta, hain zuzen ere, lau kirol jaialdi ezberdinen multzoari ematen zitzaion izena: Olinpiar Jokoak, Pitiar Jokoak, Nemear Jokoak eta Istmoar Jokoak. Peloponesoko polis txiki horretako Asklepioren santutegian, Argolidako prefekturan, musika ekitaldiak, antzezpen dramatikoak eta kirol proba ezberdinak egiten zituzten. XX. mendearen erdialdetik aurrera, Epidauroko antzoki zaharrak leku nabarmena du berriz ere greziar kultura modernoan. Helduentzako obra klasikoak, operak, orkestra sinfonikoak eta dantza taldeen emanaldiak ikus daitezke, Greziako eta nazioarteko artista ospetsuekin. Besteak beste, Maria Callas sopranoa aritu zen 1960 eta 1961ean Greziako Opera Nazionalarekin batera.

Aieteko Lantxabe auzo elkarteko kidea da Felix Perez eta inbidia puntua sorrarazten diote Epidauroko ekimen kulturalek. Haren esanetan, Miramongo anfiteatro edo teatroa Greziako arkitektura klasikoaren eraikinetan inspiratuta dago. Zuhaitzez inguratuta, horien artean hainbat dira zipresak, Miramon parkean kokatuta dago teatroa eta Katxola baserri historikotik ez dago urrun. Datu ofizialen arabera, 1990eko hamarkadaren bukaeran altxatu zuten eraikina eta 3.000 pertsona baino gehiagorentzako edukiera du. 16 metroko altuera du harmailak eta antzeztokiak 20 metroko diametroa du. 2.500 metro kubiko hormigoi erabili zituzten guztira. Joan den irailaren 18an, Aieteko festetarako prestatu zuten ekitaldietako bat Cum Jubilo abesbatzaren kontzertua izan zen Miramongo anfiteatroan.

Ez da ohikoa ekitaldi kulturalak egitea eta programazio aberats eta joria izatea. Normalean ez da deus egiten. Bizilagunak txakurrekin paseatzen dira maiz eta kasu bakan batzuetan, oso gutxi, kuadrillak harmailetan eseri eta berriketan aritzen dira. Asko gozatu zuen egun hartan, baina sentimendu kontrajarriak ditu Perezek. «Poza eta pena nahastuak genituen, eszenaurre ikusgarri hori ez delako gehiago erabiltzen». Halere, egoerari buelta emateko prest dagoela dio eta Lantxabek kulturaren aldeko apustu irmoa egiten du. «Potentzial handia du. Publikoaren eta artisten artean sentsazio berezia sortzen da, bion arteko interakzioa bikaina da, eta antolaketa batekin, jarduera erakargarri batekin, jendea animatuko litzateke nahiz eta horra ailegatzeko urruti dagoela dirudien. Udaletxeak lanerako jantzia jarri behar du soinean eta baldintza minimo batzuk ezartzea da helburua hura erabiltzeko», esan du auzo elkartearen ordezkariak.

Erabilera ezberdinak izan ditzan HAPO berri bat egiteko eskaera egin du Lantxabek, «eguraldi txarraren handicapa» kontuan hartuta. «Duela urte batzuetatik hona, udalari eta gainontzeko erakundeei proposatu diegu gune horretara bideratu ditzatela Jazzaldiaren, Hamabostaldiaren, Zinemaldiaren, Poltsikoko Antzerkiaren eta Musika Eskolaren jarduera jakin batzuk», adierazi du Felix Perezek, eta, horrenbestez, Donostiako kultura zirkuituaren erdigunean anfiteatroa sartzea eskatu dute. «Inguru konparaezina ere bada eta bere abantailak aprobetxatu behar ditugu», azpimarratu du.

Hori ez da erraza izango. Segur aski ez da sekula erraza izan. Jon Aizpurua Donostia Kulturako kultur ekintzako zuzendariak hausnarketarako balio dezakeen gogoeta bat bota du, anfiteatroaren erabilera urriaren harira: «Inork ez zigun inoiz galdetu beharrezko kultur ekipamendua ote zen. Norbaitek erabaki zuen hori egitea inongo azterketa edo analisirik egin gabe. Tamalez oso ohikoak izan dira horrelako erabakiak Estatuko kultur alor ezberdinetan, baita Euskal Herrian ere. Errepideak egiten dira beharra dagoenean, eta ez alderantziz. Kulturan, berdin».

Malda batetik, aro klasikora

Hasiera batean, obraren helburua zen aldapa handiko malda egonkortzea. Inguruko urbanizazio lanek konponketa txiki eta xume bat eskatzen zuen. Egun Miramongo anfiteatro bezala ezagutzen den eraikina altxatzea okurritu zitzaion udaletxeari, «zertarako egin nahi zuten jakin gabe», erantsi du Aizpuruak. Donostia 2016aren programazioan txertatu nahian egin ziren saiakerak. Eguraldi kaxkarrak behartuta Tindersticks taldearen kontzertua bertan behera utzi behar izan zuten eta Ingalaterrako musikari dotoreak Tabakaleran aritu ziren. Miramongo basoan Basoka folk jaialdiaz gozatu ahal izan da zenbait urtetan, Olatu Talka jaialdiaren baitan. 2019. urtea udal ekimen hiritarraren azkenekoa izan zen eta Jon Busselo, Ane Leux, Luke Armstrong eta Iker Laurobaren kontzertuetara 300 bat lagun bertaratu ziren, edukiera osoaren ehuneko hamarra baino zerbait gutxiago. Jon Aizpurua bera Olatu Talkaren zuzendaria izan zen eta gogoan ditu anfiteatroan egin zituzten kontzertu eta ekimen kultural ezberdinak. Desabantailak agerian geratu ziren, Aizpuruaren iritziz. «Ekoizpen aldetik, askoz ere merkeagoa da Kursaaleko terrazan zeozer antolatzea, esate baterako. Kostuak altuagoak dira Miramonen. Baztertua dagoenez, errefortzuko autobus zerbitzuak jarri behar dira», adierazi du. Eta okerrena ez da hori: jendea ez da joan ere egiten antolatu diren ekimenetara. «Oso gauza potentea izan behar du eta horretarako aurrekontu handia ezinbestekoa da. Etsigarria da, antzerki saioak bertan egin izan ditugunean-eta, 20 edo 30 lagun besterik ez baitira bildu», esan du.

Hamarreko esperientzia

2017tik Dantz Festibalaren zuzendari eta ideologoa da Jokin Telleria lasartearra. Pandemiak dagoeneko abiarazita zeuden prozesu batzuk bizkortu ditu –digitalizazioa batik bat–, eta, harrigarria izan badaiteke ere, ekintza eremuak zabaltzeko eta dibertsifikatzeko balio izan du. Lauzpabost urte darama hainbat ekimen eta proiekturekin, musika elektronikoa eta abangoardiakoa ardatz hartuta sektorean erreferente izaten lagundu diotenak, tokiko eta nazioarteko artisten eta kolektiboen komunitate zabala sortuz. Urriaren 9an, kontzertuak zutik ikusteko aukera izan zen Euskal Herrian lehen aldiz aspaldiko partez eta Miramongo oholtzara lau artista igo ziren: Ellen Allien, Cora Novoa, J.C. eta Monika Elektra. Jaialdian bizitakoarekin liluratuta dagoela aitortu du Telleriak eta jendearen aldetik «oso feedback ona» izan dutela dio. «Bai, bikaina esango nuke. Publikoak ‘zoriontasuna’ hitza behin eta berriro adierazi digu, eta hori oso pozgarria da. Artistek ere bai, literalki flipatu egin zuten. Beraz, oso-oso pozik gaude».

Aurkitu zituzten zailtasun teknikoei dagokienez, ez ditu oztopo handiegiak jarri. «Pare bat kontu kenduta (eszenatokirako sarbidea eta horrek dauzkan zailtasunak, eta nahiko urruti edo apartatua dagoela), produkzio aldetik ez zaigu hain zaila ere egin. Hori bai, plangintza eta apustu sendo bat egin behar da, ez bada ondo antolatzen, fundamentuz, desastre hutsa izan daiteke. Leku handia da, eta hori maneiatu behar da; hau da, errekurtso asko inbertitu behar dira».

Izurritearen arrastoak sufritu zituen Dantzek eta azken orduan egitea beste erremediorik ez zuten izan: pandemia garaia ziurgabetasun garaia da. Oso tarte laburra izan zuten denbora behar duten kudeaketa logistikoak egiteko, hala nola komunikazioa, booking-a, produkzioa, baimen administratiboak… «Baloratu nahi dut Jokinek pandemian egin duen esfortzu izugarria», goraipatu du Jon Aizpuruak. Bere aldetik, Lantxabeko Felix Perezek esan du agertokiaren atzealdean karpa txiki bat altxatu zutela Dantzeko egitaraua aurrera eramateko. Bere diagnostikoa baikorra da aurrera begira: «Espazio publiko batek azpiegitura iraunkor batzuk eta korronte elektrikoko puntuak behar ditu, garraioa hobetu behar da… Agian konplikatuena jendearen ebakuazio sistema antolatzea da, baina badago konponbidea». Telleria ere ildo argitsu beretik doa –«badaude moduak oztopoak kudeatzeko»– eta Dantzen esperientzia «hamarrekoa» izan dela nabarmendu du: «Lekua, soinua, estetika, esperientzia gisa, toki benetan aparta da. Gure bizipena ezin hobea izan da; bai artistentzat, bai publikoarentzat eta baita guretzat ere, antolatzaileentzat».

Berriro errepikatzeko prest azalduko lirateke? Eta hala bada, zer aldatu edo hobetu beharko litzateke Miramonen? Jokin Telleriak argi du: «Noski errepikatuko genukeela. Ekitaldia hobetze aldera, gure esku dagoen guztia egin dugu eta covidak ezarritako neurri batzuek baldintzatu dute soilik. Edukiera osoa erabili nahiko genuke (3.200 lagun inguru) eta publikoak ezin izan zuen anfiteatroan edan», bi kasuetan, pandemiaren ondorioz ezarritako behin-behineko araudiengatik. «Agian arropa gordetzeko gune bat izatea ondo legoke ere bai, eta ziur hobekuntza gehiago daudela, batez ere produkzio aldetik. Lehen aldietan beti daude akatsak», dio, irribarre batez.

2021 abendua 28

Naiz

Jon Pagola

Wavegarden enpresak urte hasieran Antondegin surf parke bat jartzeko proiektua berpiztu zuenetik, asko hitz egin da Martuteneko eremu natural horri buruz, besteak beste, surfaren munduko, gizarte arloko eta arlo naturzaleko eragile ugari aurka mobilizatu direlako. Proiektuari aurre egiteko arrazoien artean, asko errepikatu da honakoa: Donostian gelditzen diren eremu natural bakanetako bat dela, eta balio ornitologiko handia daukala. Hain zuzen, azken urtean publiko egin dira eremuan ikusitako hegazti askoren irudiak. Baina, zeintzuk dira handik dabiltzan hegaztiak? Zergatik da hain baliotsua eremua?

“Sai zuri bat Antondegin”, “Sai beltz bat Antondegin”, “Berdantza miarritzak Antondegin”, “Elano urdin bat Antondegin” edo “Urretxoriak Antondegin”. Tankera horretakoak izan dira azken hilabeteotan hedabide honek eta beste hainbatek argitaratu dituzten albiste askoren titularrak. Izan ere, Wavegarden enpresak urte hasieran Martuteneko Antondegi eremu naturalean olatu artifizialen instalazio bat jartzeko proiektua berpiztu zuenetik berez, 2017tik dago mahai gainean, herritar askok eta hainbat arlotako eragileek han jarri dute fokua. Elkarte naturzaleak izan dira proiektuaren aurka modu oso aktiboan agertu diren eragileetako batzuk, bereziki, ornitologia arlokoak; Itsas Enara eta SEO Birdlife, esaterako. Izan ere, udalerrian urbanizatu gabe gelditzen diren eremu bakanetako bat da Antondegi, eta aspalditik zen ezaguna txorizaleen artean, askotariko hegaztiak ikusteko aukera baitago. Hain zuzen ere, Itsas Enara Ornitologia Elkartearen datuen arabera, 117 espezie behatu dituzte orain arte Antondegiko eremua erabiltzen: batzuek umatzeko erabiltzen dute, beste batzuek atseden hartzeko eta beste batzuek elikatzeko.

Itsas Enarako Xabier Saralegik azaldu duenez, beraiek 2015ean hasi ziren Antondegin behaketak egiten eta ornitologia plataformetan behatutako hegazti espezieak erregistratzen, baina “duela bi urte” hasi ziren sarriago joaten: “Guk bagenekien hegaztiak eta bestelako animaliak ikusteko leku aproposa zela ekosistemaren ezaugarriengatik, baina pixkanaka jabetu ginen benetako balioaz, espezieak ikusi ahala. Azkenaldian, gutxienez astean behin joaten ari gara behaketak egitera, bai Itsas Enarakoak eta bai SEO Birdlifekoak”. Era berean, gaur egun Antondegin ehizatzea debekatuta badago ere, garai batean posible zen, eta Saralegiren arabera, ehiztarien artean ere ezaguna zen lekua, “baso oilar txikiak, frankolin handiak, tortolak eta bestelakoak ehizatzeko toki ona zelako”.

Aranzadi Zientzia Elkarteak ere, eremuaren balio ornitologikoa aspalditik ezagutzen zuen, Aranzadiko Ornitologia saileko zuzendari Juan Arizagaren arabera: “Urte asko daramatzagu Antondegin behaketak eta azterketak egiten, hamarkada bat baino gehiago. Izan ere, hegaztiei gauez eraztunak jartzeko kanpaina bat daukagu abian”. Era berean, gaineratu du Antondegira joaten hasi zirenean handik ez zebilela “ia inor”. Ordea, “olatu parkearen proiektuari buruz hitz egiten hasi zirenetik”, hegazti behatzaile gehiago joaten direla sumatu dute: “Gaur egun, erregulartasunez hara joaten den behatzaile kopuru esanguratsu bat dago, eta hori ere ona da, noski”.

Zergatik da hain baliotsua?

117 hegazti espezie behatu dituzte Antondegiko eremua erabiltzen, eta horrek agerian uzten du zona baliotsua dela biodibertsitatearen eta ornitologiaren ikuspegitik. Gainera, Aranzadik Donostiako Hegazti Habiagileen Atlasa kaleratu berri du udaleko Ingurumen sailarekin eta Cristina Enea Fundazioarekin elkarlanean, eta Saralegik azaldu duenez, Aranzadiren datuek diote 46 espeziek egiten dituztela habiak Antondegin atlasean 91 espezie daude guztira. “Donostiako landazabaleko eremu guztiaren barruan, espezie habiagile ugari atzeman ditugu, eta, bereziki, atzeman dugu Antondegikoa dela udalerrian espezie habiagile gehien dituen eremuetako bat”, nabarmendu du Arizagak. Hala ere, Aranzadiko ornitologoak zehaztu du balioa ez dela soilik Antondegikoa: “Balio partekatua dauka inguruko eremu naturalekin: Ametzagañarekin, eta San Markoseraino heltzen den landazabalarekin”.

Ildo beretik jo du Saralegik: “Donostiako gerriko berdean kokatuta dago, eta, beraz, nolabaiteko lotura du Lau Haizetarekin, esaterako. Horrela, eremu berde zabal bat sortzen da, eta espezie askok eskertu egiten dute hori”. Era berean landazabaleko ekosistemaren garrantzia nabarmendu du: “Mosaiko motakoa da, eta horrek esan nahi du baso txikiak, baratzeak, sasiak, belardiak, eta horrelako eremuak biltzen dituela; faunak hori eskertzen du. Gainera, landazabala desagertzen ari da Euskal Herrian. Hain zuzen, gaur egun Donostian gelditzen den tamaina eta kalitate handiko landazabal bakarra da Antondegikoa”. Ildo horretatik, antzandobi arruntak Antondegin umatzen duela nabarmendu dute bi adituek. Izan ere, landazabalaren kalitatea neurtzeko, espezie horren presentzia erabiltzen da bioadierazle gisa: “Lehen Igeldon eta beste hainbat tokitan umatzen zuen, baina, gaur egun, soilik Antondegin. Aurten, hiru bikote atzeman ditugu, eta baliteke lauzpabost egotea guztira”, azaldu du Saralegik.

Bestalde, Antondegiko eremua horren baliotsua izateko bi arrazoi gehiago nabarmendu ditu Itsas Enarakoak. Alde batetik, urbanizatu gabe dagoela: “Hiruzpalau etxe baino ez daude, eta, beraz, oso jende eta ibilgailu gutxi dabiltza Antondegitik: han bizi direnak, gu bezalako txorizale batzuk eta txangozale gutxi batzuk”. Bestetik, eremuaren kokalekua aipatu du: “Puntu altu batean dago, eta hegazti migratzaile askok puntu altuak erabiltzen dituzte atseden hartzeko, halakoetan seguru sentitzen direlako”.

Eremua bezain baliotsuak dira hango hegaztiak

Antondegira hegaztiak behatzera joatean, edozer gauza gertatu daitekeela kontatu du Saralegik: “Nahiko finkoak diren hegazti batzuk daude, askotan ikusten direnak. Beste batzuk, aldiz, neguan, migrazio pasean edo udan soilik ikusten dira. Batzuetan ezustekoak ere izaten dira, eta hegazti ezohikoak ikusten ditugu. Azken ezustekoa, esaterako, duela pare bat aste izan genuen, 30 atalar inguruko talde bat ikusi genuenean. Nik neuk ikusi nituen, eta ikusgarria izan zen. Gainera, surf parkea eraiki nahi duten eremuan ikusi nituen”.

“Antondegin badaude udalerrian oso urriak diren espezie habiagile batzuk, eta, oro har, zona kantauriarrean gainbeheran daudenak, landazabaleko eremuekin harreman oso estua dutelako. Adibidez, antzandobi arrunta da espezie horietako bat”, gehitu du Arizagak. Miru beltzaren presentzia ere nabarmendu du: “Udalerri osoa aintzat hartuta, Antondegikoa da espezie horrek habia egiteko erabiltzen duen eremu bakarretakoa”. Horrez gain, mehatxatutako beste hainbat espezie ere handik dabiltzala nabarmendu du Saralegik: “Arrano txikia, miru gorria, zapelatz liztorjalea, atalarra, zuhaitz belatza, eta inguruko abereren bat hiltzen denean gerturatzen diren nekrofagoak: aurten, esaterako, sai zuri bat ikusi dugu”. Sai zuriaz ere mintzatu da Arizaga: “Antondegin agertu zenak ardi hil bat ikusi zuen, eta hainbat egun eman zituen inguruan, jaten eta, segur aski, artilea hartzen, bere habiarentzat. Ordea, ez du Antondegin umatzen. Baina argi dago Antondegin ez balitz landazabala egongo, sai zuria ez litzatekeela jaitsiko, Antso Jakitunaren hiribidera, esaterako, ez delako jaisten”.

Pertsonalki, aldiz, honakoak izan dira Antondegin ikusitako hegazti berezienak Itsas Enarakoarentzat: “Niretzat, elano urdina izan zen bereziena. Ikaragarria izan zen, espezie horrek Gipuzkoan negua pasatzen zuen lehenengo aldia zelako. Gainera, oso hegazti polita da estetikoki. Aipatzekoa da ere sai beltza: hori ere ikusgarria izan zen, hiru metrora ikusi baikenuen, eta Euskal Herrian oso gutxitan ikusten baita. Basoiloa ere berezia izan zen. SEO Birdlifeko kide batek bikote bat ikusi zuen Antondegin, eta bost hamarkadatan Gipuzkoan ikusten zen lehenengo bikotea zen. Baita ere, duela gutxi berdantza miarritzak ikusi ditugu, eta hori oso leku gutxitan ikusten da Gipuzkoan”.

Ugaztunentzat ere baliotsua da

Hegaztiak ez ezik, Euskal Herrian ohikoak diren ugaztunak ere badabiltza Antondegin, eta Itsas Enarakoak inbentario bat egiten ari dira: “Momentuz, hemezortzi ugaztun espezie erregistratu ditugu. Azkonar asko daude, adibidez. Horrez gain, azeri, lepazuri, katajineta eta erbiñude asko dabiltza. Era berean, hiru saguzar espezie identifikatu ditugu. Basurdeak eta orkatzak ere noizbehinka sartzen dira, eta urtxintxak, arratoiak eta muxar grisak ere badabiltza. Bestalde, aspaldi basakatu bat ikusi zuten, duela hamar bat urte”, azaldu du Saralegik.

Hala ere, garai batean baino ugaztun gutxiago ikusten direla deitoratu du Itsas Enarakoak: “Orain errepide bat egiten ari dira 27 Industrialdea eta Astigarraga lotzeko, eta horrek Antondegiren eta Lau Haizetaren arteko lotura degradatuko du. Hain zuzen, azken hamarkadotan beste hainbat errepide egin dituzte inguruan, eta, horregatik, Antondegiko bizilagunek esan izan digute lehen animalia gehiago ikusten zirela; basurdeak eta orkatzak, esaterako”.

Surf parkearen eragina

Antondegiko landazabaleko ekosistema eta bertako biodibertsitatea, ordea, non geldituko dira surf parkea eraikitzen badute? Saralegi eta Arizaga ez dira oso baikorrak.

“Udalak 6,2 hektarea aurreikusten ditu surf parkea bera eraikitzeko eta beste 2,8 hektarea sarbide berriak eraikitzeko. Hau da, guztira bederatzi hektarea hartuko lituzke proiektuak. Antondegik 97 hektarea ditu, eta horietatik bederatzi hektarea artifizializatzea ez da gutxi”, kritikatu du Itsas Enarakoak. Ekosistema “zatituko” litzatekeela ere nabarmendu du: “Eremuaren goikaldean kokatuko lukete, eta, gainera, erdigunean, hegaztientzako erakargarriena den zonan. Horrek esan nahi du ekosistema zatitu egingo litzatekeela; ekosistemaren degradazioa esanguratsua izango litzateke. Horri gehitu behar zaio pertsonen eta ibilgailuen zirkulazioaren areagotzea, hori bereziki kaltegarria baita hegazti migratzaileentzako eta landazabalekoentzako: oso mehatxatuta dauden miru gorriarentzako eta antzandobiarentzako, adibidez”.

Ildo beretik jo du Arizagak: “Segur aski, proiektuak eragin negatiboa izango luke Antondegin, kontserbazioaren eta biodibertsitatearen ikuspegitik. Azken finean, proiektuaren arabera, gaur egungo habitat naturalaren zati handi bat desagertu egingo litzateke, eta lurzoru urbanizatua jarriko lukete horren ordez”. Horrez gain, zera gaineratu du: “Esango balute ere neurri konpentsatzaileak hartuko lituzketela, ez da hain erraza. Izan ere, suntsitzen ari zarena ez da baso bat, landazabala da. Eta beste zona batean landazabala erreproduzitzea ez da zuhaitzak landatzea bezain erraza. Ornitologiaren eta biodibertsitatearen ikuspegitik, gero eta landazabal eremu gutxiago urbanizatu, orduan eta hobeto”.

Hiri honek bere azken naturaguneei estimurik badie, adituen hitzei jaramon egingo die, etorkizuneko albisteen titularrak “Sai beltz bat Antondegin”, “Berdantza miarritzak Antondegin”, eta horrelakoak izaten jarraitu dezaten, “Surf parke bat Antondegin” izan beharrean.

177 HEGAZTI ESPEZIE BEHATU DITUZTE

Zapelatz liztorjalea, argi oilarra, tuntun arrunta, istingor arrunta, gerri txori arrunta, arrano txikia, zingira mirotza, atalarra, antzandobi kaskagorria, antzandobi arrunta, zuhaitz belatza, sai zuria, hegatxabal arrunta, pirripioa, eskinosoa, hegabera, enara azpizuria, haitz enara, uhalde enara, basoilo handia, aztore arrunta, uda txirta, negu txirta, sai arrea, sai beltza, zapelatz arrunta, gailupa, urubi arrunta, kaskabeltz handia, kaskabeltz txikia, lezkari arrunta, belatz gorria, errekatxindorra, oilagorra, txepetxa, urre txirri arrunta, zata arrunta, zikoina zuria, ihi txoria, galeper arrunta, buztangorri iluna, buztangorri argia, ipurzuri arrunta, belabeltza, kukua, erroia, txinbo kaskabeltza, baso txinboa, ota txinboa, sasi txinboa, elano urdina, berdantza miarritza, mendi berdantza, zingira berdantza, hesi berdantza, gari berdantza, belatz txikia, arabazozo pikarta, koartzatxo txikia, koartzatxo handia, koartzatxo itzaina, koartza hauskara, gabirai arrunta, kaio hankahoria, kaio iluna, enara arrunta, etxe txolarrea, landa txolarrea, kurrilo arrunta, belatz handia, amilotx mottoduna, amilotx urdina, karnaba, tarina, buztanikara zuria, larre buztanikara, buztanikara horia, hontz zuria, miru beltza, miru gorria, zozoa, buztanluzea, txio arrunta, txio iberikoa, txio horia, urretxoria, haitz usoa, pagausoa, txoloma, euli txori arrunta, euli txori grisa, txoka arrunta, txantxangorria, okil beltza, mokolodia, okil txikia, okil handia, negu txonta, txonta arrunta, okil berdea (iberikoa), erregetxo bekainzuria, mendi erregetxoa, urretxindor arrunta, txirriskila arrunta, pitxartxar burubeltza, pitxartxar nabarra, lepitzulia, usapala, turkiar usapala, garrapoa, mika, sorbeltz arrunta, txorru arrunta, sasi txori arrunta, birigarro hegal gorria, garraztarroa eta birigarroa.

2021/11/19

Beñat Parra

Hace tres semanas, tras disfrutar del admirable concierto de Cum Jubilo en el teatro de Miramón, un sentimiento generalizado era el de penar porque no se aproveche más este impactante proscenio

Que se contemple la actualización del teatro de Miramon para un nuevo tiempo; organizar su disponibilidad, teniendo en cuenta el condicionante de la climatología, que puede dificultar la garantía de celebración de los actos programados; es una de las propuestas de Lantxabe para el nuevo PGOU

No llovió en la memorable actuación de Cum Jubilo, ni lo hizo el sábado pasado, en la Dantz Festival, pero la climatología es caprichosa.

Este ‘marco incomparable’ no es un anfiteatro, sino un teatro y pedimos que se incluya entre los ‘objetivos de ciudad’ para que se puedan derivar hacia este espacio algunas concretas de las actividades del Festival de Jazz, Quincena musical, Escuela de música, Zinemaldia, Teatro de bolsillo…y no sólo iniciativas privadas

Fotos de Dantz Festival y de Lantxabe

Si hace tres sábados nos correspondió a Lantxabe, este sábado la satisfacción pertenece a a la Organización de Dantz Festival ‘un espacio con enorme potencial’. «En Miramon se generó un aura especial entre los asistentes y artistas!», dicen fuentes del festival. ‘El feedback obtenido con el público es de sobresaliente. Por los emplazamientos, afluencia de público, calidad artística, organización y en general por la propuesta y planteamiento’

Una nueva iniciativa privada llena de luz y de prestigio en es este maravilloso espacio público, ahora sólo hace falta que la corporación donostiarra se ponga el traje de faena

Ayer nos avisaba ‘Txispas’ con una viñeta y su figura cadavérica.

La situaba en el entorno de las Torres de Arbide y es allí dónde el Parque Tecnológico dice que por ‘La urgencia de más espacio de las empresas de Miramón se va a construir un nuevo edificio’

La inversión será de 8,2 millones de euros y consolidará la expansión del parque, convertido en un referente del sector biotecnológico, palabro de moda. Ahora los ‘spin doctor’ de cada institución aconseja que se pongan etiquetas bien sonantes para que la ciudadanía trague mejor [🎶Con un poco de azúcar esa píldora que os dan, la píldora que os dan, pasará mejor🎶; Mary Poppins]

El parque tecnológico de Miramón acelerará su expansión con la construcción de un nuevo edificio, en el que se invertirán 8,2 millones de euros. Ocupará una parcela de 6.900 metros cuadrados, con un aprovechamiento de 11.000. Las obras, que deberán estar terminadas para comienzos de 2023, han sido adjudicadas a Altuna y Uria, Olabarri, y Viuda de Sanz. De esta forma, en breve las grúas se volverán a alzar en la zona donde se encuentran las torres Arbide, pocos meses después de que en ese mismo ámbito se dieran por terminadas las obras de otro edificio, denominado A-1. Además, en el extremo opuesto de Miramón avanza a buen ritmo la sede de Viralgen. (Recuerden la entrada del 5 de mayo de 2020 El Bosque de Miramon en alerta | Aiete – Lantxabe – Katxola – Ayete y otras anteriores del mismo rumbo)

Dice la crónica Fernando Segura en el Diario Vasco de hoy que ‘La ejecución de estos proyectos muestra que el parque tecnológico vive una importante fase de crecimiento. Se trata de una excelente noticia para Gipuzkoa, dado que Miramón se ha consolidado como un motor económico de primer orden. En la actualidad cuenta con 159 empresas, en las que trabajan 5.346 personas. El año pasado la facturación ascendió a 1.149 millones, apenas un 3% menos que en 2019. El gasto en I+D fue de 153 millones, con un crecimiento del 9,29%’.

La excelente noticia sería ya de ‘estado de gracia’ si el Parque Tecnológico, designara parte de sus beneficios al jardín de casa, que es el Bosque de todos los donostiarras y la comarca de Donostialdea (Como así lo entendieron los primeros directores del Parque Tecnológico)

Continúa el reportaje afirmando que ‘Amaia Bernarás, gerente del parque, se muestra satisfecha con estos resultados logrados en plena crisis económica provocada por la pandemia, al tiempo que augura un futuro más que prometedor. Este escenario optimista se sustenta en la creciente demanda por parte de empresas que quieren asentarse en esta localización’.

La petición que ayer, aprovechando la viñeta de ‘Txispas’, escribía Lantxabe, es que el Parque tecnológico, el Gobierno Vasco o el Ayuntamiento, todas estas instrucciones gobernadas por el mismo partido, resuelvan los problemas y cargas económicas que tiene el mantenimiento y desarrollo del Bosque, que es de todos los guipuzcoanos, pero que entre los principales beneficiarios de su buen estado de presentación y belleza está el propio Parque (por cierto, propiedad también de todos los guipuzcoanos)

No es baladí la sugerencia que Eduardo Carrasco Alonso escribe en esta misma web: en las regatas que recorren el bosque de Miramón, observo que hay trazas de nitratos y propone monitorizar los ríos para asegurar que no se producen filtraciones de aguas fecales de los edificios que lo rodean, y, de motu propio, requiere que ‘El parque tendría que dar apoyo en todas estas tareas’.

Sobre ‘La necesidad de un aparcamiento de uso público’ para quienes visitan el parque tecnológico y el problema cuando se organizan eventos en el edificio central, donde se ubica el auditorio, es muy probable que la solución no venga de añadir superficie de aparcamiento sino de uso del trasporte público como se nos recomienda hacer a todo hijo de vecino

¡Atención al Plan de Sostenibilidad, Movilidad y Accesibilidad de la Red de Parques Tecnológicos!

Ha empezado el estudio realizando una encuesta en la que se pregunta a las empresas si estiman necesaria la construcción de aparcamientos.

¿Que Será, Será (Whatever Will Be, Will Be)?

Maravillas de la mercadotecnia

O al menos así se puede interpretar cuando dibuja las ‘Torres de Arbide’ (Bosque de Miramón), ‘Parque Tecnológico’, y los caminos y puentes amenazados por una figura cadavérica.

Lantxabe viene insistiendo sobre la responsabilidad ambiental, social y económica del ‘Parque Tecnológico’ en la recuperación del Bosque Natural de Miramón, y especialmente de su cota 84 (asfaltada), que recorre el Bosque

Esta cota se ha ido quebrando y derrumbando en varios puntos. Se impidió llevar hasta el final el plan de la vecindad formalizado por Lur Paisajistak tras un concurso de ideas en el que su proyecto resultó ganador [ante un tribunal compuesto por los departamentos de Urbanismo y Parques y Jardines, Parque Tecnológico y Lantxabe]

Arreglar los caminos, reponer el panel del estanque de la erreka Pakea, reparar la pasarela de acero galvanizado que salva el barranco de la erreka Mando… o lo hace el Parque Tecnológico o lo hace el Ayuntamiento. Estamos con ‘Txispas’

Joan den asteazkenean Miramongo Basoan mantenu lanak egiten ari zirela, altzairu galvanizatuz egindako zubiak egiturazko arazoak zituela ikusi zuten Donostiako Parkeak eta Lorategiak saileko teknikoek, eta prebentzioz zubia ixtea erabaki zuten. Antza denez, helduleku batzuek huts egin dute, eta zubia 15 zentimetro mugitu da. Bestalde, hormigoia ere pitzatu egin dela gehitu dute teknikoek. Donostiako Udalak adierazi du ahalik eta lasterren eta gardentasun osoz konpontzen saiatuko direla, eta lanak amaitu arte itxita egongo da.

Miramongo Basoko zubia

2016. urtean, Donostiako Udalak eta Miramongo Parke Teknologikoaren elkarlanez, Miramongo Basoa birgaitzeko lanak egin zituzten, eta lan hauen puntu gorena aipatutako zubia izan zen. Miramongo Parke Teknologikoa bi bailarek banantzen dute, eta Pakea eta Mando errekak igarotzen dira bertatik. Hau dela eta, lan gauetan Mando errekaren gainean eraiki zuten altzairuzko zubi hau. Jon Begiristain arkitektoak diseinatu zuen 64 metroko zubi hau, eta 125.000 euroko kostua izan zuen. Bost urteren ostean, zonalde horrek dituen zailtasun geografikoak direla eta, egiturazko arazoak izaten hasi da, eta udala konponketa lanekin hasiko da berehala.

Iñaut Gonzalez de Matauko Rada

2021/05/10

La bellísima y funcional pasarela de acero galvanizado que cruza la vaguada de Mando Erreka, en el camino que atraviesa el bosque de Miramón de este a oeste [viniendo desde Illunbe por el robledal de Errotatxo hasta el paraje de las Torres de Arbide] ha debido cerrarse. Parques y Jardines ha detectado algunos desperfectos cuando realizaba sus labores de mantenimiento en la zona.

Como saben los lectores esta pasarela se construyó en 2016. Es la joya de la corona del proyecto de rehabilitación, conocimiento y uso popular, del Bosque de Miramón. El autor de este proyecto es Jon Begiristain Mitxelena, profesor de arquitectura de la escuela técnica y autor de una conferencia sobre la Bauhaus en la casa de cultura de Aiete, dentro de los ciclos de literatura y cine.

Forma parte del proyecto de Lantxabe-Lur Paisajistak, y salva una distancia de unos 64 metros entre lindes, con una altura máxima de 15 metros, que permiten el acceso al Bosque desde Illunbe y Amara.

Los técnicos municipales se comprometen a solucionar el problema con la máxima celeridad

La pasarela es una obra de gran ligereza estructural con pilares cruzados para solventar la complicada orografía de la zona, una solución de ingeniería proyectada en un concurso de ideas promovido en Aiete por Lantxabe, y acordada entre el arquitecto Jon Begiristain e Iñigo Segurola, director de obra de Lur Paisajistak

Pensada no para ocultarse sino para quedar integrada en la naturaleza que la rodea, la pasarela consiste en un tablero con un perfil ligeramente curvado que está soportado por pilares metálicos cruzados y cables tensados. Es una estructura de forma primaria, una obra de arte, que se puede asemejar formalmente a una estructura de palos y cuerdas en las que cada elemento manifiesta claramente su modo de trabajo. La cimentación en los extremos del puente cuenta con zapatas combinadas de hormigón armado, que es donde se habría descubierto el desperfecto que ha obligado a clausurar el paso. La pasarela con un presupuesto inicial de 165.000, costó alrededor de 125.000 euros, por los recortes a última hora del proyecto inicial aprobado de Lur Paisajistak, impuestos por el Parque Tecnológico de Euskadi, que en ese momento dirigía Chemi Corres.

Al presupuesto de 3.500.000 euros, comprometido en el año 2004 entre Parque Tecnológico y Ayuntamiento de la ciudad, para la mejora del medio ambiente natural del Bosque, a cambio de 50.000 metros cuadrados de techo que gestionaría el Parque Tecnológico, se le fueron cargando obras que nada tienen que ver con el medio natural como la pasarela de acero corten que une el Museo de la Ciencia y Policlínica Gipuzkoa y que, con sus más de 210 metros de longitud, requirió de una inversión de 650.000 euros.

También facilitan el paseo por el Bosque, en sus zonas más rústicas, varios pequeños puentes de madera, recuperados con la regeneración del entorno acometida hace poco más de un lustro por el citado proyecto de Lur Paisajistak, fruto del trabajo, las ideas y la cooperación entre los departamentos de Urbanismo y Parque y Jardines, la antigua dirección del Parque Tecnológico y la vecindad, apoyada por Lantxabe. Este proyecto, como se sabe, incluye mejoras de accesibilidad, actuaciones de regeneración vegetativa y apoyo a la biodiversidad y nueva señalética.

Elaboiración propia y sobre un trabajo de Jorge F. Mendiola (Diario Vasco)