Manex Mujika, Unai Gaztelumendi eta Itxaso Piquerren bertsoak Aieteko Jolastokian
Hona hemen Euskaraldiari hasiera emateko plan bikaina. Atzo eta gaur
Deja un comentario
Archivo de la categoría: Euskera
Euskaraldia Aiete
Musukoak eta maskarak
Aste Santuaren aurretik, ikasketa amaierako bidaian egon naiz gure ikasleekin. Beste lau lankiderekin batera, 17-18 urteko 60 ikaslerekin pasa ditut bederatzi egun eta bederatzi gau, Belgikatik eta Alemaniatik.
Egia esan, primeran pasa dugu. Ikasleak eta irakasleak ederki portatu gara, eta, anekdotak anekdota, aho zapore ezin hobearekin bueltatu gara bakoitza gure etxera. Baina, bueno, ez da hori kontatu nahi dizuedana.
Arraroa egin zitzaidan, lehenengo egunetan batez ere, urtebetez ia egunero nire aurrean, eta niri begira, eduki ditudan ikasleen aurpegiak musukorik gabe ikustea. Pertsonon irudimena zabala bezain zoragarria da, baina gutxitan asmatzen duela pentsatu izan dut egunotan; ikasle asko ez nituzkeen ezagutu ere egingo! Baina, bueno, hori ere ez da kontatu nahi dizuedana.
Kontua da, ikasle horietako askori Matematika eta Fisika ematen dizkiedala; eta batzuek sufritu egiten dutela, zatikako integralen formula edo efektu fotoelektrikoaren izaera ulertu nahi dituztenean. Bai, sufritu egiten dute, eta horregatik egiten dira txiki nire klaseetan, sorbalda aurreratu eta behera begira jarrita, sufrimendu hortaz inor jabetuko ez delakoan.
Eta, horregatik gozatu dut, eta poztu naiz, musukoarekin batera klaseko maskara kendu, eta handi egin direnean. Klaseetan ezkutuan uzten dituzten indar toneladak ikusi ditut beraiengan, indarra, karisma eta ilusioa; besteak beste. Asko gozatu dut, egia esan.
Garbi dago, inteligentzia eta gaitasun anitzak ditugula, eta egoeraren arabera, maskara desberdinak ditugula jartzeko. Inor ez garela beti hau edo bestea, eta bizitzaren aurrean kokatzeko pertsona adina modu daudela. Ah! Eta norbaitek gaitasun horien artean sailkapenak egiten baditu, arazoa, berak dauka.
Askotan gogoratu naiz lankide ohi batek, erdi brometan, esaten zuenarekin: hemen ez dago inor ezertarako balio ez duenik. Ezta ni ere!
Manex Mujika Amunarriz
2022/04/22
Apirilak 9 abril: Haurtxokoa eta Gaztelekua Korrikarekin bat!
Tomas Hernandez Mendizabal artista donostiarra zendu da
Tomas Hernandez Mendizabal margolari, eskultore eta kartelgile donostiarra (1940-2021) atzo, hilaren 25ean, zendu zen, 81 urterekin.
Elkarrizketa mamitsua egin zion «Irutxuloko Hitza» Hernandez Mendizabali 2020ko ekainean, eta hemen irakur daiteke, osorik. Astekariko azalean atera zuen artista, eta bere ibilbide luzea sakonean errepasatu zuen, baita beste hainbat gaiz hitz egin ere. Orduan, ia 80 urte zituen, eta sortzen jarraitzen zuen, elkarrizketaren zati honetan azaltzen zuenez:
Zure estudioan ikusten dudanagatik, lan egiten jarraitzen duzu.
Noski baietz. Konfinamendu garaian etxean asko marraztu dut, eta 70 marrazkitik gora egin ditut azkenean, errotulagailuarekin.
Proiekturen bat daukazu buruan?
Azkenaldian, udaleko Kultura zinegotziari idatzi besterik ez dut egin, San Telmo museoan erakusketa bat antolatzeko, baina ez dit erantzun ere egin.
Nola ikusten duzu gaur egun artearen eta kulturaren egoera Donostian?
Bueno, Tabakalera jarri zuten, adibidez, baina inork ezagutzen ez dituen kanpoko artistak ekartzen dituzte, eta hemengoei ez diete kasurik egiten. Nik, esaterako, Tabakaleran erakusketa bat egiteko baimena eskatu nuen, baina ez zidaten erantzun ere egin. Bestalde, Bulebarreko erakusketa aretoa kendu dute, eta Kursaala ere hor dago, baina ez da erraza han erakusketa bat egitea. Gaur egun, artistok ez daukagu erakusketak antolatzeko lekurik Donostian. Ni gutxi barru hilko naiz, eta ea nire semeek zer egiten duten gauza hauekin guztiekin.
Gure alaba futbolean hasi da
Gure alaba futbolean hasi da aurten. Lehenago bere aitonek, aitak eta anaiak egin zuten moduan, Kontxan jokatuko du, otsailera bitarte, hamabostean behin.
Berez iaz hastekoak ziren, baina ezin izan zuten, noski. Eta profesionalek ez bezala, ia entrenamendurik gabe hasi behar izan dute denboraldia.
Baloia kanpora ateratzen denean, entrenatzaileari galdetzen diote eskuarekin ala hankarekin atera behar duten; atezainak baloia gelditzen duenean, lurrera botatzen du goitik ez dakielako ateratzen; defentsak aurrelari eta aurrelariak defentsa bihurtzen dira baloia non dagoenaren arabera eta golen erdiak ia nahigabe sartutakoak dira. Baina zoragarria da.
Eta zoragarria da, aurkariren batek min hartzen duenean, epaileak ezer esan beharrik gabe, partida gelditu egiten dutelako nola dagoen jakiteko. Zoragarria da, partidua irabaztera irteten diren arren, galtzea ez delako drama bat. Zoragarria da, gol bat sartzen dutenean, ez direlako hasten telebistan ikusitako ospakizun lerdoak egiten.
Eta zoragarria da, batez ere, ez dagoelako guraso bakar bat ere zelaiaren buelta osoan, zentzurik gabeko pretentsio handiusterik daukanik. Eta, horregatik, gure alabekin batera gozatzen dugu, irabazi ala galdu, festa txiki bat delako beraientzat, hamabosten behin.
Nahiago nuke bere anaiak jokatzen duen zelaietan gabiltzan gurasook ispilu honetara begiratuko bagenu. Izan ere, han gol ederrak, jokaldi luzeak eta lasterketa bikainak ikusten ditugu; baina hura ez da zoragarria.
2021/11/26
Manex Mujika Amunarriz