La Pelota según Miguel Gallastegui

MIGUEL-GALLASTEGUIEl libro, ‘La Pelota según Miguel Gallastegui’, está escrito por Luis Alberto Aranberri, ‘Amatiño’. Es un homenaje al legendario campeón de pelota.

Bajo la batuta del periodista Pedro Mari Goikoetxea y con la proyección de una parte del documental ‘Miguel Gallastegui, ni pelotari’ producido por ETB, se glosó la vida de este eibarrés que cuenta con esta nueva publicación, en donde se describen las hazañas de su vida, carácter, aficiones, costumbres e incluso pasajes del Eibar antiguo. No obstante, el propio autor, Luis Alberto Aranberri, ‘Amatiño’ explicó que «la investigación que he realizado no es una biografía, sino un libro sobre el paso a la modernidad de este deporte, en donde Gallastegui representa la transición, desde los antiguos pelotaris, como los Atano III, Mondragonés, Kortabitarte a la nueva generación de los Ogueta, García Ariño, en donde cambian las empresas, la manera de jugar, los frontones e incluso hasta las camisetas», dijo ‘Amatiño’.

El libro también recoge el contexto de la vida de un hijo de un caserío humilde de Eibar, Asola-Igartza, sus primeros años, la idealizada década de los 50, la mitificación que tenía de Mondragonés, del Zurdo de Mondragón, de Kortabitarte, los partidos contra Atano III, hasta otros aspectos de su vida, familiares y sociales, así como los relacionados como «hombre de negocios».

En este libro, Amatiño hace un retrato del pelotari y de Eibar, pero también refleja una parte importante de la historia de la pelota vasca, sin obviar el papel de los medios de comunicación en el devenir de dicho deporte.

La publicación consta de 252 páginas, 134 fotografías y 394 pies de página. La mayoría de las fotos provienen del fondo de la familia Gallastegui-Damborenea, pero también hay muchos documentos fotográficos cedidos por otras personas y entidades.

Partido

El sábado día 21; 11:30; frontón Miramón de Aiete; partido pelota a mano por parejas Xabi Urbieta-Antton Aranburu/Iban Jauregi-Aitor Gorrotxategi. Al finalizar el torneo Miguel Gallastegui tendrá un homenaje muy especial.

Un comentario en “La Pelota según Miguel Gallastegui

  1. Amatiño

    Hamar urte luze bai, Ander Letamendia medikuak deitu zestala, Migel Gallastegin
    biografixia idatziko ete neukian galdetzen. Kontua zan, Letamendiak berak amaittuta
    zekala ordurako Migel Soroa pelotarixan gaiñeko liburua, Migel Soroa: beti gizon eta
    kantxan jaun! (Tolosa, 1999), eta baten batek bota ei zetsanian Eibarko Migelena be
    ein bihar izangoete leukian, mediku tolosarrak erantzun zebala birritan pentsatzeke,
    hanka eitte aldera edo: “Gallastegi eibartarra dan ezkero, hobe litzake eibartarren batek
    idaztea”. Zein eibartarri diar eingo eta… Amatiñori.
    Ni orduan, astiz, orain baiño hobetotxuago nebillen eta ezin ba ezetzik esan. Zer
    esanik ez kontuan izanda gure Migel “munduko txapelduna” izan genduala umetan,
    danok harro-harro sentitzen giñala kirolari garau ha eibartarra zalako eta, gaztetan
    be, beraaz sarri tope ein bihar izan gendualako, Teatro-Amayan antolatzen genduazen
    euskal jaialdixak negoziatzeko orduan.
    Jira eta buelta, eskuartean dozun liburu honek, irakorle, Migelek bere etxian aurrez
    aurre neri kontautakuak biltzen dittu gehixenbat. Euskeraz kontautakuak eta eskuz
    jasotakuak dan-danak. Gero erderaz idatzitta, hori bai, ez nebalako sekula uste izan
    justua izan leikianik Migelek berak iñoiz irakorri ezin izango zeban libururik idaztia.
    Edozein modutan, liburu hau ez da Migelen biografixia edo, bihar bada, ez da biografixa
    hutsa. Izan be, horraittiok, Migelen denboretako pelotian kronikia be ez da,
    orduko girua aitzeko nabarmen balio izan arren. Zela edo hala, Gallastegi pelotarixa
    atxekixa ona jaku Migel gizakumiaz ganoraz jabetzeko.
    Migel jarixo haundiko mutil lerdena dogu, berak gustuko dittuan gaixetan beñipehin;
    eta, normal xamarra danez, bere pelotari-urtiak goguan dittu munduan besterik gertau
    izan ez balitz moduan. Gaiñera, orduan gertau izandakuak burilez grabauta dakaz garunetan
    zein bihotzian, sekula gehixao aldaketarik bihar izango ez baleukie letxe. Horra ba,
    zegaittik, tituluan nundik norakua: pelotia, Migel Gallastegin iritxiz.
    Jakiña, Migelen memorixia dan modukua da. Batzuetan huskerixarik ziztriñenak
    goguan dittu, bart gabian egokittu izan balira lez; eta beste batzuetan, ostera, izenak, lagunak,
    egunak eta lekuak alkarreaz ezarri biharrak nahiko zeregin emoten detsa. Dana moldatzia,
    egokerak zehaztia eta orduko eibartar gizartian barri itxuraz agertu gura izatia, etenik bako
    berba-erreskadak idaztia baiño lan gatxagua eta nekegarrixagua begitandu izan jata.
    Zentzun honetan, ezin aittatu barik laga Ego Ibarra batzordeko sekretarixian demaseko
    laguntza, nahiz testuak zuzentzerakuan, nahiz iñok eskatu bako aholkuak emoterakuan,
    nahiz argazkixak bildu eta aukeratzeko orduan. Begoña Azpiririk izan ez balitz liburu honek
    beste hamar urte eingo littuzke, barrena, alperriko pendrive galduren batian.
    Baiña, egixa esatekotan, benetan iñori eskerrak zor badetsadaz, Migeli berari. Larogeitabost
    urte inguru zekazen liburua idazteko asmotan alkarreaz berbetan eitteari ekin gentsanian;
    eta larogeita hamabost, barriz, orduko barriketak plazaratu orduko. Hori da hori
    pazientzia, Migel, eta beste guztiak ipoiñak dittuk gero!
    Luis Aranberri Amatiño

    Responder

Responder a AmatiñoCancelar respuesta