ANTONIO MACHADO

Bart, ametsetan, lo nengoala

iturri baten jario leuna

senti nun ene biotz-barruan.

Zorioneko ameskizuna!

Iñoiz txastatu bako iturbegi,

bizi-indarraren suspertzaille, esan

nungo erreten ezkutuak jauz

arazi dizu nere barnean?

Bart, ametsetan, lo nengoala

erlauntza baten burrunba leuna

senti nun ere biotz-barruan.

Zorioneko ameskizuna!

Urregorrizko erleak ezti

gozoa eta ezko zuria

aritzen ziran bertan mamitzen,

oiñaze zarrak arturik gaia.

Bart, ametsetan, lo nengoala

eguzki-gingan argi biguna

senti nun ere biotz-barruan.

Zorioneko ameskizuna!

Gartsua zan, bai; sutondo gori

antzo, bere ematen zun.

Eguzkia zan, argitu eta

negar eragiten zizun,

Bart, ametsetan, lo nengoala

Jainkoa bera zala nuena

senti nun ere biotz-barruan.

Zorioneko ameskizuna l