Barteko ametsa /Anoche, cuando dormía/Areisti/Machado

Barteko ametsa

A. Machado

euskeratzailea: Gabriel Aresti

Bart, lotan, amets egin nun,

goza amets ederrean—

iturri bat daritela ene bihotz barnean.

Ots: nundiko erretenez

zatoz, oi ur! nigana,

bizi berriko iturria,

nik edan ez dudana?

Bart, lotan, amets egin nun,

goza amets ederrean—

erlauntz joria neukala

ene bibotz barnean.

Erleak osatzen zuten

hori baita egia—

leengo mingostasunekin

ezti ta argizagia.

Bart, lotan, amets egin nun,

goza amets ederrean—

eguzki bat zeriola

ene bibotz barnean.

Eguzkia zen, benetan,

ematen zuelako

supazterrean beroa,

gu argituz osoro.

Bart, lotan, amets egin nun,

goza amets ederrean—

Jaungoikoa zegoela

ene bibotz barnean.

ANOCHE, CUANDO DORMÍA

A. Machado

Anoche, cuando dormía,

soñé, ¡bendita ilusión!,

que una fontana fluía

dentro de mi corazón.

Di, ¿por qué acequia escondida,

agua, vienes hasta mí,

manantial de nueva vida

en donde nunca bebí?

Anoche, mientras dormía,

soñé, ¡bendita ilusión!,

que una colmena tenía

dentro de mi corazón,

y las doradas abejas

iban fabricando en él,

con las amarguras viejas

blanda cera y dulce miel.

Anoche, mientras dormía,

soñé, ¡bendita ilusión!,

que un ardiente sol lucía

dentro de mi corazón.

Era ardiente porque daba

calores de rojo hogar,

y era sol porque alumbraba

y porque hacía llorar.

Anoche, mientras dormía

soñé, ¡bendita ilusión,

que era Dios lo que tenía

dentro de mi corazón.

Deja un comentario